Spółka cywilna („Spółka”) jest najprostszą formą współdziałania osób fizycznych w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Jak to ładnie ujęto w art. 860 § 1 kodeksu cywilnego, przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów. Spółka nie jest wpisywana do żadnych rejestrów (oprócz wzmianki w Centralnej Informacji Działalności Gospodarczej), nie może zaciągać zobowiązań, mieć majątku, pozywać, ani być pozywana. Dla celów podatkowych Spółka powinna mieć tylko numer identyfikacji podatkowej NIP oraz identyfikacji statystycznej REGON. Spółka cywilna nie stanowi odrębnego od jej wspólników podmiotu, w potocznym znaczeniu oddzielnej spółki. Tak naprawdę, w świetle prawa, Spółka, to bezpośrednio jej wszyscy wspólnicy, których majątek wniesiony do spółki i nabyty w ramach spółki objęty jest tzw. współwłasnością łączną (coś podobnego do majątkowej wspólnoty małżeńskiej). W praktyce oznacza to, że wspólnicy nie mogą podzielić majątku w trakcie trwania Spółki, nie mogą zbyć swojego udziału ani skutecznie go obciążyć, ponieważ w sensie prawnym on nie istnieje. Dopiero rozwiązanie Spółki powoduje możliwość ruchów finansowych dotyczących „jej” majątku. Odpowiedzialność wspólników za zobowiązania zaciągnięte w ramach Spółki jest solidarna, tzn. wierzyciel może żądać całości lub części świadczenia od wszystkich wspólników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna, a zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych. Przede wszystkim z tej przyczyny niezwykle ważną kwestią jest umowa spółki cywilnej, która musi być zawarta w zwykłej formie pisemnej. Pominięcie lub nieodpowiednie sformułowanie relacji stron może mieć potem opłakane skutki. Nie można zapomnieć na pewno o uregulowaniu zasad: podejmowania decyzji przez wspólników, zaciągania zobowiązań, podziału zysku, zwrotu wkładów i podziału pozostałego po rozwiązaniu Spółki majątku, samego rozwiązania Spółki, spadkobrania, jak i nadzoru. Przepisy prawa bardzo ogólnie regulują Spółkę, dlatego w interesie wspólników leży dokładne opisanie biznesowo-prawnych oczekiwań, w czym może pomóc radca prawny. Osobiście nie polecam Spółki, jako formy współpracy biznesowej, z powodu komplikacji formalnych występujących w trakcie jej funkcjonowania oraz pewnych trudności w legitymacji – wpis swojego biznesu do Krajowego Rejestru Sądowego stanowi istotną i wiarygodną dla wielu kontrahentów czynność. Niemniej jednak, na początek niewielkiego projektu, gdy wspólnicy chcą ograniczyć do minimum koszty organizacyjne, może być ona najpraktyczniejsza, a z czasem po prostu ulec przekształceniu w inną organizację, np. spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością.