Niezmiernie często przestępstwa powodują dotkliwe straty. Osoby pokrzywdzone muszą same borykać się z konsekwencjami tych zdarzeń. Prokurator zainteresowany jest przede wszystkim pociągnięciem oskarżonego do odpowiedzialności, jednakże bardzo rzadko troszczy się o los pokrzywdzonego. Aby umożliwić pokrzywdzonemu obronę swych praw, do kodeksu postępowania karnego wprowadzono instytucję oskarżyciela posiłkowego. Może być nim nie kto inny, jak tylko osoba czy też podmiot, którego dobro prawne zostało bezpośrednio naruszone lub zagrożone przez czyn karalny. Oskarżyciel posiłkowy jest stroną postępowania karnego na równi z oskarżonym oraz prokuratorem. Niejako wspiera prokuratora, ale przede wszystkim troszczy się o własne interesy. W określonych przypadkach, przy braku współpracy z prokuratorem, może nawet wnieść prywatny akt oskarżenia. Aby stać się oskarżycielem posiłkowym pokrzywdzony musi złożyć przed sądem stosowne oświadczenie (ustnie lub pisemnie) do czasu rozpoczęcia przewodu sądowego. Oskarżyciel posiłkowy może m. in. zgłaszać wnioski dowodowe, przesłuchiwać świadków oraz wnosić środki zaskarżenia, a co najważniejsze może robić wszystko, żeby sąd w wyroku skazującym nakazał naprawienie wyrządzonej przestępstwem szkody, np. poprzez zgłoszenie sprzeciwu wobec uzgodnionej pomiędzy prokuratorem, a oskarżonym, wysokości dobrowolnej kary. Jest to zdecydowanie najtańszy środek na uzyskanie jakiegokolwiek zadośćuczynienia lub odszkodowania. Występowanie w tej roli nie jest w żadnym wypadku obowiązkiem pokrzywdzonego, a jedynie jego prawem. Osiągnięcie zamierzonego przez oskarżyciela posiłkowego celu może okazać się bardzo trudne bez fachowej pomocy, którą może udzielić radca prawny.