Przesłanką orzeczenia rozwodu w polskim prawie rodzinnym jest stały i zupełny rozkład pożycia między małżonkami. Zgodnie z art. 57 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy („KRO”), sąd orzekając rozwód orzeka również, który z małżonków ponosi winę owego rozkładu pożycia (oczywiście z wyjątkiem sytuacji, w których na zgodny wniosek małżonków kwestia ta nie jest rozstrzygana). Warto wiedzieć, że za przyczynę rozkładu pożycia małżeńskiego mogą być uznane bardzo różne zachowania, a w szczególnych wypadkach może to być na przykład zmiana wyznania przez jednego z małżonków.
W wyroku z dnia 25 sierpnia 2004 roku (sygn. akt: IV CK 609/03) Sąd Najwyższy orzekł, że w konkretnych okolicznościach zmiana religii przez jednego z małżonków może być przyczyną rozkładu pożycia małżeńskiego. We wspomnianym wyżej orzeczeniu Sąd wskazał, że „(…) kwestia wpływu zmiany religii przez jednego z małżonków na pożycie małżeńskie i rodzinne nie może być rozważana wyłącznie z punktu widzenia zasady wolności religii i prawa rodziców do wychowywania dzieci zgodnie z własnymi przekonaniami (art. 53 i art. 48 ust. 1 Konstytucji w zw. z art. 95 i 96 KRO), lecz wymaga skupienia uwagi na skutkach określonych wyborów we wzajemnych stosunkach pomiędzy małżonkami. O ile bowiem wolność wyboru w powyższych sferach życia, jako przysługująca każdemu, nie może być, co do zasady, kwestionowana także w przypadku małżonków, o tyle skutki wyboru jednego z małżonków mogą być postrzegane zarówno w kategorii przyczyn rozkładu pożycia małżeńskiego, jak i winy w rozkładzie pożycia – jeśli w istotny sposób naruszają usprawiedliwiony interes drugiego małżonka oraz dotychczasowy model małżeństwa i rodziny”. Co na szczęście dostrzegł skład orzekający, zmiana dotychczasowej filozofii życia i światopoglądu jednego z małżonków może zburzyć dotychczasowy rytm życia rodziny i jej organizację. Nagła zmiana postrzegania rzeczywistości, która diametralnie i zasadniczo „wywraca” wartości i relacje obowiązujące w danej rodzinie, może stanowić uzasadnioną przyczynę orzeczenia rozwodu wraz ze wskazaniem osoby winnej takiej sytuacji, która dodatkowo zapewne straci prawo do wychowania dzieci zgodnie z własnymi, nowymi przekonaniami.
